سارا: من اولین بار با پینار در ورکشاپِ تصویرسازیِ رویارویی ها که در ژوئیه سال 2019 برای داستان نویس ها و تصویر سازان برگزار می شد روبرو شدم و تحت تاثیرِ داستانِ سنگ فلسفه که برایم تعریف کرد اشک ریختم. ما فهمیدیم که هردو رقصِ سوینگ را دوست داریم و در همان سال در ویلای نوویکُلن، TTMS و روتبرت دوباره یکدیگر را ملاقات کردیم.
در حالی که در مورد چگونگی سازماندهی ورکشاپ های داستان گوییِ آنلاین بحث می کنیم و در حالی که تصاویرِ جشن تولدِ پینار را (که همزمان در مراسم جشنِ رونمایی از آخرین نسخه مجله برگزار کردیم) میبینم، به ذهنم خطور می کند که این رویارویی یکی از بهترین رویارویی های این ماه ها بوده است!
پینار: من رویارویی ام با سارا را با جملاتی احساسی که در نقاطِ مختلفِ برلین اتفاق افتاد شرح می دهم:
1) ورکشاپِ “تصویرسازیِ رویارویی ها” در شونِبِرگ: چه زنِ صمیمی ای!
2) گفتگویمان در بارِآبجو درLaidak Bar ، Neukölln: بله، من این حس را می شناسم: در برلین همه ما سرنشینانِ یک قایق هستیم.
3) مهمانیِ رقصِ سوینگ درTangotanzenmachtsch ، Kreuzberg: اگر این رقص نبود چیزی معنا نداشت.
4) ورکشاپِ “مقدمه ای برهنر داستان گویی” در شونِبرگ: شما هنوز نمی دانید اما من از شما بسیار سپاسگزارم.
5) جشن رونمایی از نسخه جدید مجله رویارویی در محله وِدینگ در Lichtburgforum (جشن تولدِ غافلگیرکنندهِ من بعد از اجرایِ من): خدایِ من! این واقعیه؟ خیلی باورنکردنیه چون اتفاقه خیلی سورئالی است!