رویارویی با زیبایی: ظاهرِ افراد و طرد شدگی از اجتماع در زندگی روتینِ برلین
تهیه شده توسط: آملی باوئر، پائول گریدیگ ، میسون حجازی ، کشو- تابیتا ایمادونموینی، ماری-هلن ژاکوب، ایزابللا ماتولِویچ، جنیفر روزنبرگ، آرووتوسونا اولایتان اسمیت، الیزابت وینتِرر و جودی چوک تونگ وونگ.
مقدمه: در دوره همه گیری ویروسِ COVID-19 ، در 22 مارس، صدراعظم آلمان و نخست وزیران کلیه ارائه دهندگان خدمات در زمینه مراقبت های زیبایی، مانند آرایشگاه ها، سالنهای زیبایی، استودیوهای تاتو و غیره را با حکم رسمی بستند. بسیاری از افرادی که برای تحقیق خود با آنها مصاحبه کرده ایم، مستقیماً تحت تأثیر این وضعیت و مشکلات اقتصادیِ ناشی از آن در زندگی روزمره شان قرار می گیرند. ما امیدواریم که به زودی این شرایط برای ارائه دهندگان خدمات آرایشی و بهداشتی و مراقبت و زیبایی (که فضایی برای دیدارهای اجتماعی و ایجاد صمیمیت و بهزیستی است) مساعد گردد!
از دهه 1980 میلادی، مصرف جهانی محصولات آرایشی و خدمات در بخش آرایش وزیبایی به سرعت در حال افزایش است. در برلین نیز تعدادِ مراکزِ خدمات آرایشی صورت و بدن از مراکز اپیلاسیون “برزیلی” گرفته تا سالن های آرایش مو و مراکز تناسب اندام، و همچنین استودیوهای ناخن و تاتو در حال افزایش است.
در این پستِ وبلاگ، ما، دانشجویان مردم شناسی اجتماعی و فرهنگی دردانشگاه آزادیِ (Freie Universität) برلین، می خواهیم تحقیقات میدانی خود را که در برلین به عنوان بخشی از دو سمینار برگزار شد، ارائه دهیم (“مردم شناسیِ زیبایی: معیارهای جهانی، اندام های محلی (معمول درزندگی روزمره)؟” و “زیبایی و معیارِنرمال بودن: ظاهر و رانده شدن از اجتماع در زندگی روتینِ برلین “) از اکتبر 2019 تا فوریه 2020.
در فوریه 2020، ما نتایجِ چندرسانه ای تحقیقات خود را در کافه be’kech در برلین-وِدینگ بطور گسترده تری برای عموم مردم ارائه دادیم.
Public Presentation "Encountering Beauty," Café be'kech, 12 February 2020: Opening/Introduction/questions for the discussion/listening to a podcast on Black hair/discussion groups (photos: Paul Gredig).
جملهِ “زیبایی واقعی از درون می آید” جمله ای معروف است – و معمولا مورد قبول همه است. با این وجود، احتمالاً همه ما برخوردهایی را تجربه کرده ایم که در طی آن، اولین برداشت تصویری بیشتر از آنچه فکر میکردیم در ما یا در شخصی که به ما زل زده است، تاثیر گذاشته است. در شهری مانند برلین هر روز با افراد متعددی روبرو می شویم، اما صرفنظر از اینکه آنها را جذاب میدانیم یا نه، اینکه آنها را دارای صلاحیت های خاصی می دانیم، به آنها اعتماد می کنیم یا برای تعامل بیشتر آماده هستند بستگی به ظاهر آنها ندارد.
پس چطور با افرادی که در نگاه اول متفاوت یا خارجی به نظر می رسند برخورد کنیم؟ افرادِ رنگین پوست (POC) ، افراد FLINT * (مخفف آلمانی برای زنان، لزبین، همجنسگرایان، چند جنس گرایان، ترانس *) ، افرادی با بدنهای پر از خال کوبی، افراد مسن یا بی خانمانها چه تجربیاتی ایجاد می کنند؟ با چه تعصباتی باید روبرو شوند؟ چگونه عُرفِ لباس پوشیدن و زیبایی ظاهری در زمینه های فراملی متغیر است؟
ما با یک رویکرد قوم نگاری به این سوال و سؤالات دیگر پرداختیم: ما در “مکانهای مختلف” در برلین “مشاهده دقیقِ گروهی” انجام دادیم، یادداشتهای میدانی نوشتیم، برخوردهای خود را بصورت صوتی یا تصویری مستند کردیم و تلاش کردیم با همکارانمان در این تحقیق با سطح بالایی از احترام و تأمل روبرو شویم. ما معتقدیم ملاقات با افرادی که شباهتی به آرمانهایِ متعارفِ ما در زمینه زیبایی ندارند، به ما کمک می کند تا زیبایی تنوع و گوناگونی را ببینیم و معنای اجتماعی زیبایی را بهتر بشناسیم، و این برای مقابله با نابرابری های اجتماعی لازم است. در هفته های آینده، ما در دو پستِ وبلاگ با موضوع “رویارویی با زیبایی” ، مطالبِ بیشتری از نتایج تحقیق خود ارائه خواهیم کرد.