“من دنیا را جوری که دوست دارم ، نقاشی خواهم کرد!”
کودکان غیرقابل پیش بینی هستند و این از نظر ما چیزمثبتی است. به همین دلیل است که هدف ما یعنی “آشنایی کودکان با حقوق شان”، کاملاً دست یافتنی نبود. با این وجود ، در جشن افتتاحیه کتابخانه شونبرگ و دو هفته بعد ، در طول برنامه شب خانوادگی کتابخانه تمپلهوف-شونبرگ، دو بعدازظهر فوق العاده را به نقاشی تصاویری با عنوان “مکان هایی برای یک حس خوب” اختصاص دادیم.
ایده ” مکان هایی برای یک حس خوب ” در گفتگو با کودکانی شکل گرفت که متوسط سن آنها 5 سال بود. آنها داستانهای مختلفی را درباره زمین بازی و خوردن بستنی برای ما تعریف کردند و ما خیلی غافلگیر شدیم. والدین کودکان بزرگتراز دیدن نقاشیهایی که فرزندانشان از مدرسه شان کشیده بودند احساس غرور کردند.
جالب ترین بخش برنامه آن روز عصر ما در كتابخانه شهر پسر كوچكی بود كه برای حضور در برنامه ما وارد كتابخانه شد و به دنبال بچه های دیگر بود تا بتوانند با هم نقاشی كنند و پس از خداحافظی دوباره برگشت و پرسید:
“بازم میتونم ببینمتون؟”
نادیا ، مرله و فرانزی (ورکشاپهای رسانه ای رویارویی)