چهره های مسافرتی – وقتی شعر، هنر و موسیقی در کنار هم قرار میی گیرند.

با یِنس فیشر رودریان و پیتر کوکوفر

نوشته یِنس فیشنر رودریان. ترجمه مینا آقالویی

حدود یک سال پیش بود که من با نقاشیهای شگفت انگیز پیتر کوکوفر هنرمندِ ونیزی آشنا شدم. ماه ها بود که به دنبال هنرمندِ نقاشی بودم تا بتوانم با الهام از آثار هنری اش کتاب شعر جدیدم را غنی سازم. من و پیتر سالها قبل، در اختتامیه یک پروژه فیلم، به سرپرستی دوست مشترک و فیلمسازِمان جودیت آلبرشت، با هم آشنا شده بودیم: در آن پروژه او به عنوان فیلمبردار و کارگردان کار کرده بود و من به عنوان آهنگسازِ فیلم.

وقتی در سال 2019 بار دیگر پیتر را در وین دیدم و برای اولین بار با نقاشی های او روبرو شدم، برای من کاملا مشخص بود که جستجوی من پایان یافته است. پس از یک مکالمه تلفنی کوتاه اما دلچسب، توافق کردیم: ما در این کار با هم بودیم.

کتابی که من در آن جدیدترین شعرها، متنِ شعرهای اسلمی ، داستان های کوتاه و مقاله های سیاسی خود را ارائه خواهم داد، حالا با نقاشی های آب مرکبِ زیبایِ پیتر تصویرسازی خواهد شد و قرار است در سال 2021 تحت عنوانِ موسیقی LAMETTA منتشر شود.

به عنوان یک پیش نمایش، شعری را به شما ارائه می دهیم که باعثِ انتخاب یک تصویر شد، که به نوبه خود ترکیبی کاملاً جدید خلق کرد. به تعبیری، این یک رویاروییِ دوطرفه است: شعر تصویر را میبیند و تصویر موسیقی را.

در حقیقت، با گذشت سالها، گاهی با افرادی روبرو می شویم که حالات، افکار و احساسات مشابهی با ما دارند، در عین حال به شکلِ کاملا هنریِ خودشان. این واقعاً موهبتی بزرگ است.

بنابراین، وقتی مشتاقانه منتظر انتخاب اولین تصویرسازیِ پیتر برای شعرم “همه چیز قرضی است” بودم ، شروع به دیدنِ مجموعه تصویرسازی های نقاشِ محبوبم کردم. وقتی به او گفتم که عاشقِ کدام تصویر شدم، به من گفت که او نیز همین تصویر را انتخاب کرده بود.

برخي رویارویی ها بین هنر و خلاقيت در یک عالمِ معنوی اتفاق می افتد – و این شامل رویارویی من و پیتر نيز مي شود. متشکرم پیتر!

همه چیز قرضی است

بسیارچیزها که آرزو داریم

عاری از غرور می خواهیم

که هرچه از پیش داریم

بسیار طولانی، کوتاه و محو است

یا فقط بسیار فرسوده

پس سهم مان را بر می داریم

چیزهایی بی معنی

که زمانی آرزوی شان را داشتیم

دیگر معنی ندارند

هرچه از پیش داریم

به نظر هنوز کافی نیست

هر روز رانده می شویم

جاده از پیش پوشیده با اجساد

و سپس، زمانی که همه چیز فرو می ریزد

از خود می پرسیم، ارزشش را داشت؟

همه چیز قرضی است

دیگر چیزی نداریم

زمانی که قطارمان به ابدیت می رود

زندگینامه

ینس فیشر رودریان نوازنده ، آهنگساز، تنظیم کننده، ترانه نویس، نویسنده مستقل و کارگردان هنریِ گروهِ مرد آبی است. او پس از چهار آلبوم تکنوازی، اولین مجموعه شعرِ خود را با نام “sich kurz fassen – ach” در سال 2017 منتشر کرد و پس از آن آلبوم شعر گفتاری “توهم و احساس” در سال 2019 منتشر شد.

بسیاری از فیلم های کوتاهی که ینس موسیقی فیلمشان را ساخته است، برنده جوایز بین المللی متعددی از جشنواره های فیلم شده اند. وی در جشنواره معتبر و بین المللی D’Aubagneموفق به دریافت جایزه اصلی بهترین موسیقی فیلم برای فیلم کوتاه “Stiller Löwe” شد.

بین سال های 2011 و 2019 در کنار کنستانتین وکر اجرای زنده داشت و ساز می زد، او سازنده دو آلبومِ اخیرِ زنده کنستانتین وکر نیز است. وی از سال 2017 برایِ تور کنسرت موسیقیِ اش به کشورهای آلمانی زبان سفر می کند. مجموعه کنسرتهای او با نامِ “FOURatONCE” برای سومین بار در سال 2020 برگزار می شود.

کتاب جدید او “Alles nur geliehen “- همه چیز قرضی است”، شامل داستان های کوتاه و نوشته های همراه با شعرِ اوست و در سال 2021 منتشر خواهد شد. این کتاب توسط پیتر کوکوفر تصویرسازی شده است.

ینس فیشر رودریان در برلین زندگی می کند.

www.wahnundsinn.com fischer@kofferstudio.de

پیتر کوکوفر، کارگردان موسیقی، تئاتر و مستندهای سَفری، ساکنِ وین است و مصاحبه هایی با جیمز براون، میریام ماکِبا، مارتین اسکورسیزی، گورباچُف و بسیاری دیگر انجام داده است.

او موفق شد برای یک فیلم مستندِ جاز برنده جایزه دیزی گیلِسپی، التون جان و کرودِر و دُورفمایستر شود و گزارش های تصویری را از همه چیز مانندِ قابله های مالایی گرفته تا گروه کُر فنلاندی ساخته است. پیتر یک داستان نویس تصویری است ، نه یک خبرنگار.

او سالهاست که در حال تولید هنر است و در سالهای اخیر مجموعه ای چشمگیر از نقاشی های آب مُرکب خلق کرده است.

جوری که پیتربا قلم نقاشی می کند بسیار شبیهِ پیانو نواختنِ تونلیوس مونک است – در هم ریخته، انتزاعی، عاطفی، اما هرگز به طور کامل از سنت جدا نشده است. او مناظر و موجودات عجیب و غریبی خلق می کند که بیننده را به دنیایی پیچیده و مبهم دعوت می کند و قسمت خاصی از اعصاب انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. “طراحی برای من اولین و مهمترین چیز طراحیِ بداهه است. با شروع به کشیدنِ اولین خط اغوا می شوم و کنجکاو می شوم تا ببینم این سفر به کجا منتهی می شود.”